Uściski - Aurelia Blancard

Tytuł: Uściski

Autorka: Aurelia Blancard

Wydawnictwo: Zysk i Ska

Nie jest łatwo ująć w ramy twórczość Francuzów. Ich literatura zalicza się bowiem do jednej z najbogatszych na świecie. Jak sami pewnie zauważyliście, mam słabość do francuskich książek. I to nie tylko do klasyków :) Staram się na bieżąco wyłapywać, czytać i recenzować najnowsze pozycje tamtejszych pisarzy. Tym razem przedstawię wam ostatnią premierę od wydawnictwa Zysk i Ska. Tytuł na pewno wart zapamiętania! Przeczytajcie.

O książce: 

Mroczna tajemnica ostatniego listu… 

Lidia jest tłumaczką i mieszka we Francji. Pewnego dnia dostaje zlecenie z policji – ma przetłumaczyć list znaleziony u młodej samobójczyni. Treść listu wzbudza w niej podejrzenia. Czy pisząca chciała odebrać sobie życie? A może to szyfr? Kiedy przyjeżdża siostra zmarłej, Adriana, Lidia towarzyszy jej jako tłumaczka podczas przesłuchania na policji i oferuje dalszą pomoc. 

Mimowolnie wplątuje się w ciąg dziwnych zdarzeń i odkrywa coraz bardziej niepokojące sekrety z życia zmarłej dziewczyny. Jednocześnie w mieście zaczynają ginąć kobiety: samotne, nieznające języka, mieszkające z dala od rodziny – emigrantki.

Moje zdanie:

Już dawno żadna książka nie wywarła na mnie tak przygnębiającego wrażenia jak powieść Uściski Aurelii Blancard. I nie chodzi tu bynajmniej o wartość literacką czy samą fabułę (bo te oceniam bardzo wysoko), ale to co działa na czytelnika wręcz depresyjnie to zatęchła atmosfera prowincjonalnego francuskiego miasta, gdzie pod pozorami dobrobytu i sukcesu toczy się brutalna walka o przeżycie.

Autorka zręcznie konstruuje ciekawą historię kryminalną, dzięki której poznajemy najciemniejsze strony życia tamtejszych imigrantów i imigrantek, dla których ziemia obiecana staje się powoli piekłem, a marzenia o sukcesie nierealną mrzonką. Nawet dla tych, którzy jak główna bohaterka powieści Lidia, uznana tłumaczka, nie muszą troszczyć się o podstawowe potrzeby bytowe - to jednak perspektywy rozwoju, czy awansu zawodowego są znikome. Bezduszność i zakłamanie mieszkańców miasta, wszech panująca przemoc i mroczne interesy mafii żerującej na wyobcowaniu i nędzy imigrantów przy całkowitej obojętności policji i urzędników to główne przesłanie powieści. 

Akcja książki toczy się w nieistniejącym Charleville położonym nad równie nieistniejącą rzeką Larmes. To bardzo mocne przesłanie autorki. Takie miejsca jak symboliczne Charleville są we Francji wszędzie. I wszędzie spotykamy nędzę i upokorzenie imigrantów, którzy szukając lepszego jutra są bezwzględnie wykorzystywani i spychani na margines społeczeństwa. 

Jestem pełna uznania dla warsztatu pisarskiego Aurelii Blancard, która w swojej historii umiejętnie buduje atmosferę smutku, bezsilności, przygnębienia. Nie wartościuje, nie ocenia – jedynie pokazuje świat oczami głównej bohaterki. Świat szary, mroczny, zimny - świat utraconych marzeń. Przy tym wszystkim autorce udaje się nie popadać w ton mentorski, czy przesadny defetyzm. 

Książka kończy się umiarkowanie optymistycznym akcentem, słowami jakże symbolicznymi: „[...] ale Lidia wiedziała, że przyszła wiosna”. 

Wartość tego tytułu polega na tym, że pisarka ukazując świat jakim jest, nie popadając w defetyzm i fatalistyczne podejście do ludzkiego losu. To w głównej mierze my mamy wpływ na to co nam się przytrafia.

Ocena: 9/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Zysk i Ska