Mam chusteczkę haftowaną - Hanna Greń

Czytane przeze mnie na innych portalach pozytywne recenzje różnych powieści Hanny Greń przekonały mnie na tyle, że gdy tylko pojawiła się możliwość zapisania do booktouru z jedną z jej książek, nie mogłam odmówić. Dla przypomnienia, booktour to forma zabawy, w której wybrana lektura wędruje od jednego czytelnika do drugiego, dając możliwość wymiany opinii dużej ilości osób. I tak w moje ręce wpadł pierwszy tom serii śmiertelnych wyliczanek - "Mam chusteczkę haftowaną". Jak wypadł? Zapraszam do recenzji.

O książce:
Aspirant Konstanty Nakański prowadzi sprawę zabójstwa. Śledztwo przebiega opornie. Nie ma punktu zaczepienia, ani motywu, ani podejrzanego. Jedynym śladem jest pozostawiona na miejscu zbrodni haftowana chusteczka. Przypadek sprawia, że na swojej drodze poznaje Elizę Rogowską, która po śmierci swoich rodziców odnosi wrażenie, że całkiem straciła kontrolę nad swoim życiem. Okazuje się, że matka i ojciec ukrywali przed nią wiele tajemnic. Dziewczyna musi dociec prawdy o swoim pochodzeniu a jednocześnie uporządkować sprawy związane z majątkiem. Wraz z biegiem wydarzeń sprawa prowadzona przez "Kostka" i przeszłość Elizy w tajemniczy sposób zaczynają się ze sobą łączyć, a odpowiedzi których szukają mają wspólny mianownik.

Moje zdanie:
Dobry kryminał powinien już od pierwszych stron nas wciągnąć, zahipnotyzować i sprawić, że nie będziemy mogli się od niego oderwać. Niestety powieść Hanny Greń taka nie była.
Jak dla mnie sama historia zbyt powściągliwa i zbyt równa, bez żadnego napięcia. Zakończenie przewidywalne, bez niespodzianek. A przecież to właśnie odpowiednie budowanie niepokoju u czytelnika powoduje, że danej książki nie potrafimy odłożyć.
Za dużo uproszczeń, szczęśliwych zbiegów okoliczności i zbyt szybkiego łagodzenia konfliktów jak na historię nazywaną "kryminałem". Momentami irytująco i niewiarygodnie. Słabo literacko.
Wszystko podane "na tacy", bez zmyłek i niejasności. Nie ma miejsca na własne domysły, bo wszystko wytłumaczone jest w 101%.
Dodatkowo irytujący wątek romantyczny, który z powieści detektywistycznej robi nam dość słabą "obyczajówkę", w której samo morderstwo schodzi na dalszy plan.
Bohaterowie przerysowani, czarno-biali. Jak ktoś jest czarnym charakterem, to jest zły do szpiku kości, a jak ktoś ma być tym dobrym, to będzie pomocny, szlachetny i szczery. Zawsze. A przecież w życiu nawet najlepszym osobom zdarza się zbłądzić. Mało to realne, przez co trudno zżyć się z postaciami i zrozumieć ich zachowania.
Niestety "Mam chusteczkę haftowaną" to powieść, której daleko do lubianych przeze mnie mocnych kryminałów. Być może znajdzie ona swoich wielbicieli pośród tego "delikatnego" grona odbiorców, które raczej wielbi się w spokojnych, łatwych w odbiorze, niewymagających od czytelnika wiele historiach na jeden wieczór. Mnie do siebie nie przekonała.

Ocena: 4/10