Czarnobyl, spowiedź reportera - Igor Kostin

Budowa elektrowni jądrowej w Czarnobylu zaczęła się w latach 70’ XX wieku. Pierwszy reaktor uruchomiono w 1977 roku. W kolejnych latach do użytku oddano kolejne reaktory, w tym w 1983 roku czwarty, w którym później doszło do katastrofy. W sumie reaktorów miało być 6, jednak po wypadku zaprzestano dalszej rozbudowy elektrowni. Na temat katastrofy w Czarnobylu powstało mnóstwo książek, opracowań, reportaży. Spisywano wspomnienia świadków, bliskich ofiar i ludzi, którzy mieli bezpośredni wpływ na przebieg tragicznych wydarzeń z kwietnia 1986 r. Awaria ta wywarła ogromny wpływ na rozwój energetyki jądrowej na całym świecie, a jej skutki (zdrowotne, polityczne, ekonomiczne i inne), bardzo różnie oceniane, dziś jeszcze budzą wiele emocji.

O książce: 
Igor Kostin pracował dla agencji Novosti. Fotografował zarówno wydarzenia podczas wojny w Wietnamie, jak i radzieckiej interwencji w Afganistanie. Zasłynął dopiero podczas katastrofy w Czarnobylu, gdzie jako jeden z 3 fotografów przeleciał helikopterem nad palącym się reaktorem. Na miejscu zobaczył setki wojskowych samochodów, białe kłęby dymu i gruzowisko, które pozostało po reaktorze nr 4. Z kilkunastu wykonanych zdjęć przetrwało jedno, reszte zniszczyło promieniowanie. Stało się ono najcenniejszą fotografią prezentującą ogrom tragedii. Jedyne zdjęcie, jakie udało mu się wtedy zrobić, obiegło cały świat. Los Kostina połączył się nierozerwalnie z losem Czarnobyla. Wstrząśnięty rozmiarami zdarzenia, reporter pozostał na miejscu, by obserwować ewakuację, rozmawiać z ludźmi, którzy mieli kontakt z radioaktywnymi odpadami (większość z nich potem zmarła). Jego książka to niezwykłe świadectwo katastrofy, spisane i sfotografowane przez jej świadka i uczestnika. Zawiera wiele unikatowych zdjęć.

"Na kilka sekund przed śmiercią objawia się prawdziwa natura ludzka. Podziwiałem panującą wokół atmosferę spokoju i determinacji. Czasami miało się wrażenie, że nie wydarzyło się nic poważnego, że jesteśmy zwykłymi robotnikami z fabryki." (str. 25)

Moje zdanie:
"Czarnobyl, spowiedź reportera to przejmujący i piękny album, w którym za jednym zdjęciem kryje się tysiąc niewypowiedzianych słów. Niesamowite, dające do myślenia.
Ta książka to potwierdzenie licznych aktów heroizmu, a czasami ślepego wypełniania rozkazów i nieświadomości płynącego z nich zagrożenia. Fotografie odsłaniają kulisy działania ogromnej „masy” ludzi zaangażowanych w akcję ratunkową: naukowców, specjalistów, żołnierzy. Pokazują pracę pilotów śmigłowców, zrzucających worki z piaskiem i zraszających grunt płynem odkażającym, oraz pracę grup, których zadaniem było rozstawianie znaków ostrzegawczych lub burzenie i grzebanie całych napromieniowanych wsi. Z żalem spogląda się na tych 'ochotników', którzy rzucali się na niewidocznego wroga - radioaktywny pył pełen izotopów promieniotwórczych.
Jestem jedną z tych osób, które przed usiądnięciem do lektury były już "po" serialu HBO 'Czarnobyl', stąd informacje w niej zawarte nie były dla mnie ani nowe, ani zaskakujące. Jednakże sposób ich podania, zimny, bez emocji zrobił na mnie wrażenie. Album ten to unikalny dokument naocznego świadka, który swoją obecnością pokazał światu do jakich tragicznych w skutkach błędów doprowadziło zaniechanie oraz zlekceważenie bezpieczeństwa przez komunistyczną władzę.
"Czarnobyl. Spowiedź reportera" to jedna z tych książek, którą musisz mieć w swojej biblioteczce. Chociażby dla pamięci osób, które walczyły ze skutkami katastrofy z nieuniknioną wizją swojej śmierci.
Mówiąc o Czarnobylu, ludzkość wciąż przywołuje nazwisko Kostina. I pewnie byłby z tego dumny.

Ocena: moim zdaniem takich książek nie powinno się oceniać.