Hipis - Paulo Coelho

Tytuł: Hipis
Autor: Paulo Coelho
Wydawnictwo: Drzewo Babel

Gdy brałam po raz pierwszy do ręki nowo wydaną książkę Paulo Coelho „Hipis” nawet przez myśl mi nie przyszło, że ta lektura dostarczy mi tylu niezapomnianych przeżyć. Wrażeń czysto estetycznych (styl i kompozycja książki), duchowych i emocjonalnych (zawarte w niej rozważania filozoficzne, aksjologiczne). Wszystko to napisane w sposób ciekawy, wręcz pasjonujący, bynajmniej nie moralizujący, przywodzący na myśl „Kubusia Fatalistę” czy „Małego Księcia”. Przesłanie filozoficzne głęboko ukryte, nienatrętne, dostępne dla tych, którzy chcą je odkryć i zrozumieć.

O książce:
Powieść nie jest niczym innym jak relacją z podróży, jaką grupa ludzi, zróżnicowanych wiekowo, zawodowo, kierująca się różnymi motywami i pobudkami ideologicznymi odbywa słynnym hipisowskim Magic Busem na trasie Amsterdam – Katmandu.Opisywany okres obejmuje przedział kilku tygodni, w ciągu których autobus przemierza trasę z Amsterdamu do Istambułu, oraz opis dni bezpośrednio poprzedzających rozpoczęcie podróży.
Poznajemy losy Karli, dziewczyny bezskutecznie usiłującej zrozumieć motywy własnych wyborów, Brazylijczyka Paula, szukającego prawdy, oświecenia i literackiej inspiracji, kierowcy autobusu, Michaela – młodego lekarza, w którego życie brutalnie wkraczają służby wywiadu, dwójki Francuzów: Jacques i jego córki Marie, czy młodych zakochanych w sobie Irlandczyków poszukujących przygody w dalekich krajach.
Jednak przedstawione losy bohaterów są jedynie kanwą do snucia filozoficznych rozważań na temat sensu życia, poszukiwania wolności, miłości, wewnętrznej równowagi i harmonii.
Wybory, motywy popychające do działania bohaterów mają zazwyczaj drugie dno, często nieuświadomione, starannie skrywane pod płaszczem głoszonej hipisowskiej ideologii.

Moje zdanie:
Książka bez wątpienia jest wielopłaszczyznowa. Pisana w trzeciej osobie, autobiograficzna powieść przenosi nas w lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XX wieku.
„Opisane tu historie stanowią część moich osobistych przeżyć. Zmieniłem kolejność wydarzeń, nazwiskai szczegóły dotyczące bohaterów, skróciłem także niektóre sceny, ale wszystko, co tu napisałem, to prawda” - czytamy na wstępie. Powieść jest zgrabną kompilacją gatunków.
Z jednej strony jest to typowa autobiografia.Główny bohater, aczkolwiek zachowuje swoją tożsamość (imię, nazwisko, przeżyte przygody i prawdziwe doświadczenia) opisywany jest konsekwentnie w trzeciej osobie. Próżno szukalibyśmy typowych dla autobiografii refleksji nad opisywanymi wydarzeniami czy analizy zachowań czy stanów emocjonalnych.
Ta niezwykła umiejętność zachowania dystansu, postawienia siebie niejako obok opisywanych zdarzeń , bycia jednocześnie bohaterem wydarzeń i bezstronnym ich obserwatorem i komentatorem możliwa jest do osiągnięcia jedynie przez pisarza tego formatu co Paulo Coelho.
Ta powieść zdecydowanie jest wyjątkowym dziełem, w którym każdy znajdzie to, czego w danym momencie, w danym nastroju, w danym stanie świadomości poszukuje i pragnie. Trudną do zdefiniowania, ale łatwą w odbiorze i na tym polega jej magia.

Ocena: 10/10